Kwetsbaar

Vandaag is het zo'n dag dat ik me enorm kwetsbaar voel, dat heb ik zo af en toe. Vroeger, als klein meisje ben ik vreselijk gepest. Ik ben geadopteerd en mijn biologische moeder wilde me na de geboorte niet zien zodat ik nooit een 'welkom op de wereld knuffel' heb gekregen. Ik ben naar een nonnenhuis gebracht waar ik de hele dag aan mijn lot werd overgelaten. Ik werd verschoond en kreeg te eten maar daar is alles wel mee gezegd. Pas een week voordat ik 1 jaar zou worden ben ik bij mijn adoptie ouders terecht gekomen. Niet echt een fijne start in het leven dus.

Ik was als klein meisje enorm open en eerlijk maar dat werd, vooral door mijn moeder, niet op prijs gesteld. Ik kreeg de wind van voren toen ze ontdekte dat ik op de kleuterschool had verteld dat ik geadopteerd was. Vanaf dat moment ben ik dus verhaaltjes gaan verzinnen om te verklaren waarom mijn broer en ik zo weinig in leeftijd scheelden en waarom we totaal niet op elkaar leken. Zoals ik al schreef werd ik vreselijk gepest. Ik was altijd de pispaal en kwam met de regelmaat van de klok onder de blauwe plekken thuis. Mijn broer nam het niet voor mij op, was stil en gesloten en vormde dus geen 'gevaar' in de ogen van mijn ouders. Mijn broer kon geweldig tekenen en deed het ook goed op school dus was de trots van mijn ouders. Ik had al heel snel door dat hij geliefder was dan ik en dat zorgde ervoor dat ik nog meer mijn best ging doen om lief gevonden te worden. Dat werkte helaas averechts.

Tja, ik kan wel mijn hele levensverhaal gaan opschrijven maar waar het op neer komt is dat ik nog altijd onzeker ben en altijd denk dat mensen aardige dingen over me zeggen om beleefd te zijn. Ik lijk een 'tough cookie' maar dat ben ik absoluut niet. Ik bezit veel liefde en zal ook altijd goed zijn voor de mensen waar ik van houd maar ik laat me met grote regelmaat nog steeds gek maken als ik merk dat mensen nare verhalen over me vertellen of me in een kwaad daglicht zetten. Ik weet dat ik het van me af moet laten glijden maar daar ben ik helaas niet zo goed in. Ik denk dan dat ik er klaar mee ben maar dan gebeurt er weer iets en ben ik weer helemaal uit het veld geslagen.

Ik ben een goed mens en heb heel veel over voor iedereen die me dierbaar is. Ik maak fouten (vaak en veel) maar probeer er wel altijd van te leren. Ik heb liever dat mensen me zonder omwegen zeggen dat ze me niet moeten dan dat ze in mij gezicht aardig doen maar achter mijn rug over me roddelen. Ik heb veel meegemaakt in het leven, leuke en vreselijke dingen, ik ben er door gegroeid, gehard maar nog altijd niet voldoende om me niets aan te trekken van de dingen die over me gezegd worden.

Vandaag is een dag met een zwart randje, een dag die ik graag zo snel mogelijk voorbij zie gaan en die daarom ook volgepland is met afspraken. Het hoe en waarom van het zwarte randje houd ik voor mijzelf.

Morgen is er weer een nieuwe dag met nieuwe kansen en nieuwe uitdagingen. Het komt wel goed allemaal.