Lisanne

Vandaag is het twee weken geleden dat ik afscheid van je moest nemen. Nee, ik niet alleen natuurlijk, maar ik schrijf dit blog omdat ik kwijt wil wat ik voel. Daarom in de 'ik' vorm.

Twee weken geleden om deze tijd was ik net een beetje wakker na een doorwaakte nacht met misschien krap 2,5 uur slaap. Jij was nog druk en presteerde het zelfs om ruzie met me te maken, nou ja, niet echt ruzie maar ik ben toch maar even gaan wandelen. Zonde om op jouw laatste dag nog met je in discussie te gaan toch?

Toen ik terug kwam riep je me bij je en gaf je me een dikke knuffel. 'Sorry schat, ik had niet zo lelijk mogen doen'. Ach liefje, dat begreep ik toch best. Het is ook gewoon heel raar om te weten dat alles wat je doet voor de laatste keer zal zijn.

Je had me in eerste instantie gevraagd of ik tot het laatst bij je wilde blijven maar uiteindelijk zei je me dat je het niet kon als ik bij je zou zijn. Dat voelde aan de ene kant als een weird compliment aan de andere kant voelde het ook machteloos want ik had je met liefde tot het einde begeleid. Maar het is goed zo schatje.

Ik moet dit opschrijven, het moet, anders word ik gek, ik hoop dat niemand mij dit kwalijk neemt.

Toen je was overleden heeft Jan mij bij de hand gepakt en me meegenomen naar jou toe. Niets had me kunnen voorbereiden op de emoties die me overspoelden toen ik jouw moeder met jou in haar armen op bed zag liggen. Damn dat raakte me tot in het diepst van mijn ziel. Ik heb je kusjes gegeven en je over je haren gestreeld, je handen gepakt, ik wist het allemaal niet meer. Ik weet echt dat dit het beste voor je is, maar allemachtig wat doet het een pijn. Ik zou willen dat ik je stem nog een keer kon horen, dat we toch nog een keer naar de Albert Cuyp zouden kunnen gaan.

Lisanne ik mis je zo. Ik had nog zoveel willen zeggen maar het kan niet meer. Heb ik je voldoende laten weten dat ik van je hou? Heb ik het goed gedaan? Heb ik het goed afgesloten met je? Ik hoop het maar schat.

De tranen stromen inmiddels over mijn wangen dus neem me eventuele typfouten niet kwalijk.

Je leeft voort in mijn hart lieverd, dank je wel dat ik jouw vriendin mocht zijn!!

TO THE MOON AND BACK!!!